cyberpunk.stories

  स्टीमपंक  रोबोटिक्स डॉक्टर ननवरे बंगल्याच्या बागेत काहीतरी अचाट प्रयोग करत होते. त्यांनी जुन्या बाजारातून बरच काही लोखंडी सामान विकत आणले होते. त्यात काय नव्हते? त्यांत निरनिराळ्या गेजचे लोखंडी पत्रे होते, एम-५ पासून एम-३० पर्यंतचे बोल्ट होते, ओपन एंड, रिंग, सॉकेट, बॉक्स,आणि शेवटी अॅड्जस्टीबल असे स्पॅनरचे अनेक प्रकार. स्टील वायर्स. चेन्स, कप्प्या. बेअरीन्ग्स, पिस्टन आणि मॅचिंग सिलींडर, क्रॅंकशाफ्ट, क्रॅंकेस. आता मी कशाकशाची नावे लिहू डॉक्टरांनी मला ह्या सगळ्या स्टोरचा इन्चार्ज केलं. आणि हुद्दा दिला: भांडारगृह प्रमुख! स्टोरच्या व्यवस्थेसाठी त्यांनी “इंवेंटरी मॅनेजमेंट कंट्रोल सिस्टीम” लागू केली. कोणत्याही वस्तूचा साठा धोकादायक पातळीच्या खाली गेला की मला नोटीस येत असे. डॉक्टरांनी मलाच चीफ परचेस मॅनेजर नेमले होते. समजा म-५ बोल्टचा साठा कमी झाला आहे असा कॉम्प्युटरने इशारा केला की “भांडारगृह प्रमुख”मी “चीफ परचेस मॅनेजर”मला बोल्ट खरेदी करण्याचं रिक्विझिशन पाठवत असे. एकदा काय झालं “चीफ परचेस मॅनेजर”मीनं काही सामान वेळेवर खरेदी केलं नाही. रोजच्या समन्वय बैठकीत “भांडारगृह प्रमुख...

  गो केकू गो! “रावडी केशव कुलकर्णी(केकू)” Fully Configured. Level 3 entered. Scene 1. ready to go. Start New Session. ID No. ID zx 12 0 2792023 T=00 “Go Keku. Go.” बत्तीसगडचा राजवाडा. राजकुंवर केशव कोचावर पहुडले आहेत. पायाशी एक क्लास वन दासी केशवच्या पायाच्या नखांना पॉलिश करून “सर” आणत आहे. केशव विचार करतोय. काल रात्री तर हीच होती ना. हीचं नाव काय बरं असावं? काही का असेना. दिसायला काही वाईट नव्हती. गोरा पान रंग. चाफेकळी अपरं नाक. कुरळे कुरळे काळे भोर लांबसडक केस. पण केशव अफाट बोअर्ड. सुंदर सुंदर ललना ही नेहमीची गोष्ट झाली होती. त्याच्या मेंदूत मागच्या जन्मीच्या आठवणींची गर्दी झाली आहे. “महाराजकुमार, आता पहा नखं कशी चमकत आहेत.” ती जी कोण होती तिनं केशवकुमारच्या पायाचं चुंबन घेतलं. काय सफेद झूट बोलतेय. त्याच चुंबित पायाने एक... मग कसं? खूप झालं आता इथून फुटायला पाहिजे. हा जो कोण युवराज आहे तो “मी” नाहीये. “मला जायला पाहिजे. माझं जॅकेट कुठाय?” “ओ नो. महाराज प्लीज नका जाऊ ना. तुम्ही गेलात की आम्ही पण जाणार. यू लाईक अस म्हणून वुई आर! तुम्हाला कंटाळा आला असेल तर मी गाणं...